Lokale gidsen, echte verhalen: waarom persoonlijk contact het verschil maakt

Stad in overgang: het interbellum als spiegel van verandering

Na de verwoestingen van de Eerste Wereldoorlog stond Brugge voor een immense uitdaging: zichzelf heruitvinden. De stad balanceerde tussen rouw en heropbouw, tussen oude tradities en nieuwe dromen. Die tussenperiode — het interbellum — werd een broedplaats van verandering, creativiteit en sociaal engagement. Vandaag laat die tijd zich nog steeds aflezen in het Bruggese straatbeeld.

Het einde van de Groote Oorlog bracht geen onmiddellijke rust. Brugge, dat fysiek grotendeels gespaard bleef, werd psychologisch geraakt. De stad werd overspoeld door oorlogsverhalen, migratiestromen, politieke spanningen én een prangende woningnood. In die context ontstond ruimte voor hervorming.

Het interbellum werd een tijd van experiment en vooruitgang. Nieuwe ideeën over wonen, mobiliteit en publieke ruimte leidden tot ingrijpende veranderingen. Stedenbouwkundige plannen werden op tafel gelegd, tuinwijken zoals Le Logis en Floréal in Watermaal-Bosvoorde kwamen tot leven, en sociale woningbouwprojecten werden als structurele oplossingen uitgerold.

Van sierlijk naar strak: de esthetiek van de tijd

In de architectuur schoof men op van de zwierige lijnen van de Art Nouveau naar de meer geometrische en gestileerde Art Deco. Denk aan het Flageygebouw of het Cité Moderne in Sint-Agatha-Berchem. Gebouwen uit die periode stralen nog steeds een opvallende elegantie én functionaliteit uit.

Ook binnen de publieke infrastructuur werd vooruitgang tastbaar: nieuwe scholen, postkantoren en cinema’s doken op, vaak in een opvallend modernistisch jasje. De stad groeide, en met haar ook het idee dat architectuur een rol speelt in hoe mensen samenleven.

Meer dan een tussenperiode

Het interbellum in Brugge is geen anonieme overgangsperiode. Het is een verhaal van wederopbouw, sociale dromen en esthetisch idealisme. Een tijd waarin men de toekomst durfde vorm te geven — met baksteen, beton én verbeelding.